szklanych domów.
Barykowie niemal od razu po wizycie w Moskwie udali się pociągiem do Charkowa. Tam na dworcu gubią cenną dla Seweryna walizkę. Przymusowo zostają dłużej w mieście. Stan zdrowia ojca Cezarego pogarsza się. W końcu nadjechał pociąg do Polski. Inżynierem pociągu był Białynia – dawny znajomy Seweryna, niestety nie pozwolił Barykom wejść do zatłoczonego pociągu. Pomógł im jednak tajemniczy mężczyzna. Wziął on na siebie odpowiedzialność i ukrył syna z ojcem w ostatnim wagonie.
Seweryn czuje się coraz gorzej. Prosi Cezarego by kontynuował podróż nawet jeśli umrze. W końcu umiera. Podczas postoju w maleńkiej miejscowości wyciągnięto jego ciało. Cezary decyduje się kontynuować podróż. Kiedy dociera do Polski jest rozczarowany, że zamiast szklanych domów zobaczył brudne ulice.
Część druga: Nawłoć
Cezary udał się do Warszawy. Odnalazł tam przyjaciela swojej mamy – Szymona Gajowca. Dzięki niemu dostał się na studia medyczne, ale zaraz po wybuchu wojny polsko-bolszewickiej wstąpił do wojska polskiego. Z niewielkim oddziałem dotarł do Radzymina. Niedawno bolszewicy sromotnie tam przegrali. Na froncie Baryka zaprzyjaźnił się z Hipolitem Wielosławskim. Cezary uratował szlachcicowi życie, a ten w podzięce zaprosił go do Nawłoci, wsi pod Częstochową.
Baryka zostaje przyjęty bardzo gościnnie. Cezary poznał najbliższą rodzinę Hipolita: matkę, brata przyrodniego, wuja, ciotkę, siostrę cioteczną: pannę Karolinę Szarłatowiczównę. Wkrótce był świadkiem chwili zapomnienia panny Karoliny, która próbowała uwieść Barykę. Po śniadaniu, podczas przejażdżki poznał panią Laurę Kościeniecką oraz jej narzeczonego Władysława Barwickiego. Zaprosiła obu panów do swojego pałacu w Lesku i na piknik charytatywny w pałacu w Odolanach.
W Nawłoci Cezary poznał również pannę Wandę Okszyńską,
Barykowie niemal od razu po wizycie w Moskwie udali się pociągiem do Charkowa. Tam na dworcu gubią cenną dla Seweryna walizkę. Przymusowo zostają dłużej w mieście. Stan zdrowia ojca Cezarego pogarsza się. W końcu nadjechał pociąg do Polski. Inżynierem pociągu był Białynia – dawny znajomy Seweryna, niestety nie pozwolił Barykom wejść do zatłoczonego pociągu. Pomógł im jednak tajemniczy mężczyzna. Wziął on na siebie odpowiedzialność i ukrył syna z ojcem w ostatnim wagonie.
Seweryn czuje się coraz gorzej. Prosi Cezarego by kontynuował podróż nawet jeśli umrze. W końcu umiera. Podczas postoju w maleńkiej miejscowości wyciągnięto jego ciało. Cezary decyduje się kontynuować podróż. Kiedy dociera do Polski jest rozczarowany, że zamiast szklanych domów zobaczył brudne ulice.
Część druga: Nawłoć
Cezary udał się do Warszawy. Odnalazł tam przyjaciela swojej mamy – Szymona Gajowca. Dzięki niemu dostał się na studia medyczne, ale zaraz po wybuchu wojny polsko-bolszewickiej wstąpił do wojska polskiego. Z niewielkim oddziałem dotarł do Radzymina. Niedawno bolszewicy sromotnie tam przegrali. Na froncie Baryka zaprzyjaźnił się z Hipolitem Wielosławskim. Cezary uratował szlachcicowi życie, a ten w podzięce zaprosił go do Nawłoci, wsi pod Częstochową.
Baryka zostaje przyjęty bardzo gościnnie. Cezary poznał najbliższą rodzinę Hipolita: matkę, brata przyrodniego, wuja, ciotkę, siostrę cioteczną: pannę Karolinę Szarłatowiczównę. Wkrótce był świadkiem chwili zapomnienia panny Karoliny, która próbowała uwieść Barykę. Po śniadaniu, podczas przejażdżki poznał panią Laurę Kościeniecką oraz jej narzeczonego Władysława Barwickiego. Zaprosiła obu panów do swojego pałacu w Lesku i na piknik charytatywny w pałacu w Odolanach.
W Nawłoci Cezary poznał również pannę Wandę Okszyńską,
