Jadwigą udają się do portu, gdzie oczekują powrotu ojca. Wkrótce dociera do rodziny wiadomość, że Seweryn nie żyje. Cezary nie ma serca przekazać smutnej wiadomości matce. Pewnego razu w porcie pani Jadwiga spotyka księżną Szerbatow-Mamajew i jej córki. Postanawia pomóc rodzinie, za co czeka ją sroga kara. Zaczynają się prześladowania Baryków przez rewolucjonistów. W końcu matka Cezarego umiera z przemęczenia podczas przymusowej pracy w porcie. Na pogrzebie matki Cezary zauważa, że skradziono jej ślubną obrączkę.
Nad grobem matki Cezary Baryka tłumaczy, że rewolucja jest dla niego wyższym prawem i nakazem moralnym. Nie chce już pławić się bogactwie, tym bardziej, że tylu ludzi żyje w skrajnej nędzy.
W Baku dochodzi do krwawych zamieszek między Tatarami a Ormianami. Konflikt okazał się bardzo dramatyczny. Po rzezi prowadzonej przez Ormian do Baku wkraczają oddziały tureckie. Nim jednak do tego doszło Cezary krył się w piwnicy, przymierał głodem. Postanowił wyjść z ukrycia. Został wcielony do armii ormiańskiej, która broniła Baku przed najazdami Turków. Miasto w końcu upadło. Życie Cezarego broni tylko legitymacja, dzięki której może udowodnić, że ma polskie pochodzenie. Wcielono go do służb oczyszczających miasto ze zwłok Ormian. Podczas zakopywania zwłok zwraca uwagę na piękne ciało Ormianki, której głos słyszy w myślach – przestrzega go przez okrucieństwem rewolucji. Podczas pracy nieoczekiwanie spotyka ojca. Seweryn namawia syna do wspólnej ucieczki do Polski.
Trwają przygotowania syna i ojca do podróży do Polski. Najpierw mają wyjechać do Moskwy, gdzie czeka na nich u Bogusława Jastruna, dawnego przyjaciela Seweryna, walizka z czystymi ubraniami, lekami i pamiętnikiem. Seweryn w drodze z Carcyna do Moskwy opowiada synowi historię przodka, który w Polsce stworzył cywilizację
Nad grobem matki Cezary Baryka tłumaczy, że rewolucja jest dla niego wyższym prawem i nakazem moralnym. Nie chce już pławić się bogactwie, tym bardziej, że tylu ludzi żyje w skrajnej nędzy.
W Baku dochodzi do krwawych zamieszek między Tatarami a Ormianami. Konflikt okazał się bardzo dramatyczny. Po rzezi prowadzonej przez Ormian do Baku wkraczają oddziały tureckie. Nim jednak do tego doszło Cezary krył się w piwnicy, przymierał głodem. Postanowił wyjść z ukrycia. Został wcielony do armii ormiańskiej, która broniła Baku przed najazdami Turków. Miasto w końcu upadło. Życie Cezarego broni tylko legitymacja, dzięki której może udowodnić, że ma polskie pochodzenie. Wcielono go do służb oczyszczających miasto ze zwłok Ormian. Podczas zakopywania zwłok zwraca uwagę na piękne ciało Ormianki, której głos słyszy w myślach – przestrzega go przez okrucieństwem rewolucji. Podczas pracy nieoczekiwanie spotyka ojca. Seweryn namawia syna do wspólnej ucieczki do Polski.
Trwają przygotowania syna i ojca do podróży do Polski. Najpierw mają wyjechać do Moskwy, gdzie czeka na nich u Bogusława Jastruna, dawnego przyjaciela Seweryna, walizka z czystymi ubraniami, lekami i pamiętnikiem. Seweryn w drodze z Carcyna do Moskwy opowiada synowi historię przodka, który w Polsce stworzył cywilizację
