Rodowód
Matką Cezarego Baryki była Jadwiga z Dąbrowskich (pochodząca z podlaskich Siedlec), ojcem Seweryn Baryka. Matka w młodości podkochiwała się w pewnym młodzieńcu, ale została wydana, mimo wewnętrznym oporom, za będącego już w sile wieku, posiadające dobrą posadę urzędniczą w carskiej administracji, Seweryna Barykę. Choć mieszkała już długo w Rosji nie potrafiła dobrze mówić w obcym języku i przystosować się do otaczającego ją świata. Bardzo tęskniła za rodzinnymi stronami i ukochanym.
Jedyny synem Seweryna i Jadwigi był Cezary. Rodzice zapewnili mu miłość, życiową wygodę i wykształcenie. Seweryn jawi się jako patriota, który wiedzę o Polsce czerpie z literatury pięknej. Posiada pamiętnik, który dowodzi szlacheckiego pochodzenia rodziny Baryków.
Część pierwsza: Szklane domy
Seweryn zostaje wcielony do armii rosyjskiej po wybuchu I wojny światowej. Cezary poczuł odrobinę swobody i zaczął pokazywać prawdziwe oblicze niegrzecznego nastolatka. Pani Jadwiga nie potrafi zapanować nad czternastoletnim synem. Rodzina dostaje listy od Seweryna wysyłane z frontu. Dowiadują się o jego pobycie w Prusach Wschodnich i Karpatach. Cezary wpływa na matkę, by finansowała jego zachcianki z konta, które zostawił Seweryn. Z frontu dochodzą niepokojące wieści, słuch o Sewerynie zaginął.
Mijają trzy lata. W Baku pojawiają się nastroje rewolucyjne. Cezary jest zafascynowany rewolucją październikową i bierze czynny udział w wiecach, pochodach i zebraniach. Szybko staje się fanatykiem komunizmu. Postanawia oddać Bolszewikom złoto swojego ojca i mieszkanie. Matka pracuje by zapewnić synowi byt, co jakiś czas udaje się jedna w tajemnicze podróże na wieś, skąd przywozi zboże. Cezary w końcu docenia heroiczną postawę matki. Zauważa w niej fizyczne zmiany; jest stara i zmęczona. Codziennie z panią
Matką Cezarego Baryki była Jadwiga z Dąbrowskich (pochodząca z podlaskich Siedlec), ojcem Seweryn Baryka. Matka w młodości podkochiwała się w pewnym młodzieńcu, ale została wydana, mimo wewnętrznym oporom, za będącego już w sile wieku, posiadające dobrą posadę urzędniczą w carskiej administracji, Seweryna Barykę. Choć mieszkała już długo w Rosji nie potrafiła dobrze mówić w obcym języku i przystosować się do otaczającego ją świata. Bardzo tęskniła za rodzinnymi stronami i ukochanym.
Jedyny synem Seweryna i Jadwigi był Cezary. Rodzice zapewnili mu miłość, życiową wygodę i wykształcenie. Seweryn jawi się jako patriota, który wiedzę o Polsce czerpie z literatury pięknej. Posiada pamiętnik, który dowodzi szlacheckiego pochodzenia rodziny Baryków.
Część pierwsza: Szklane domy
Seweryn zostaje wcielony do armii rosyjskiej po wybuchu I wojny światowej. Cezary poczuł odrobinę swobody i zaczął pokazywać prawdziwe oblicze niegrzecznego nastolatka. Pani Jadwiga nie potrafi zapanować nad czternastoletnim synem. Rodzina dostaje listy od Seweryna wysyłane z frontu. Dowiadują się o jego pobycie w Prusach Wschodnich i Karpatach. Cezary wpływa na matkę, by finansowała jego zachcianki z konta, które zostawił Seweryn. Z frontu dochodzą niepokojące wieści, słuch o Sewerynie zaginął.
Mijają trzy lata. W Baku pojawiają się nastroje rewolucyjne. Cezary jest zafascynowany rewolucją październikową i bierze czynny udział w wiecach, pochodach i zebraniach. Szybko staje się fanatykiem komunizmu. Postanawia oddać Bolszewikom złoto swojego ojca i mieszkanie. Matka pracuje by zapewnić synowi byt, co jakiś czas udaje się jedna w tajemnicze podróże na wieś, skąd przywozi zboże. Cezary w końcu docenia heroiczną postawę matki. Zauważa w niej fizyczne zmiany; jest stara i zmęczona. Codziennie z panią
